Salute, Jonathan!/Capitul 98

Contenete - Capitul 97 - Capitul 98 - Capitul 99

Ninantottesim capitul (98.esim capitul)

Li bride de un cavalle.

Li cúlmine de un monte, un tre scarp via.

Un monte e su reflection.

Li virlada de aqua.

Memorandum de Abraham van Helsing.

4 novembre. -- To ci a mi old e ver amico John Seward, M.D., de Purfleet, London, in li casu que yo ne incontra le. It posse explicar. It es li matine, e yo scri avan un foy quel yo ha mantenet li tot nocte -- Madam Mina auxiliante me. It es frigid, tam frigid que li pesant gris ciel es plen de nive, nive quel va restar li tot hiverne pos har cadet. It ha afectet Madam Mina, qui ne es su normal self con un cap tro pesant. Ella dormi, e dormi, e dormi! Li unvez activ ella fat litteralmen (líttere → litteral) nullcos li tot die, e mem ne vole manjar. Ella scri nequo in li diarium, quel ne es normal. Alquo mal ha evenit. Ma ho-nocte ella es plu viv (viv = con vivent spíritu). Pos li dorme li tot die ella es dulci e lucid. Ye li cade del sole yo provat hipnotisar la, ma vé! sin efecte, li potentie es plu debil chascun die, e ho-nocte it totmen ne functionat. Bon, li volentie de Deo mey esser fat!

Yo scri quo ha evenit, nam Madam Mina scrit in su stenografie, e yo va scrir lent e normal.

Noi atinget li Passe Borgo just pos li leva del sole yer matine. Yo preparat me por li hipnotisme, haltat li coche e descendet. Yo preparat un loc con pelisse, e Madam Mina, cedente quam normal, ma tre lentmen, intrat li hipnotic dorme. Quam antey venit li response: "obscuritá e li virlada (virlar = liquid giration) de aqua". Poy ella vigilat se clar e lucidmen, e noi continuat vers li passe. Ci ella devenit plen de foy e zel (zel = fort volentie), monstrante me un via e diente: "Vi li via."

"Qualmen tu conosse it?" yo questionat.

"Naturalmen yo conosse it," ella respondet, ma pausat e dit "Ha mi Jonathan ne scrit pri it?"

In prim yo trovat it tre strangi, ma poy yo videt que it esset li sol probabil via. It es ne tre usat, do tre diferent de ti por li coches inter Bukovina a Bistritz.

Dunc noi procedet sur ti-ci via, pos quel noi videt viettes, tam ínusat que on nequande esset cert que ili es ver vias, e ultra to it hat un poc niveat. Ma li cavalles conosse les, e noi lassa les continuar. Plu tard noi trovat li coses queles Jonathan hat scrit in su marvelosi diarium, e continua por hores e hores. Yo dit Madam Mina que ella mey dormir, e ella provat, poy successat. Ella dormit tam bon e long que yo devenit suspectiv e provat avigilar la, ma ella continuat dormir. Pensante pri su suffrentie yo renunciat li prova, e poy anc yo indormit me un poc. Subitmen yo esset vigil con un sentiment de culpabilitá pro har lassat la sol, e li bride (bride = cose por far mover un cavalle) in mi manu, e li bon cavalles continua currer quam sempre. Yo vide Madam Mina ancor dormient. Strax va venir li cade del sole, e sur li nive li radies del sole es tre yelb, e detra nos longissim ombres. Nam noi ea sempre ad supra, ad supra, e omnicos es oh! tam savagi e roccosi (rocca = grand petre), quam si it es li fine del munde.

Poy yo avigila Madam Mina. Ti-ci vez ella deveni vigil sin mult truble, e yo prova li hipnotic dorme. Ma ella ne dormi, actente quam si yo ne existet. Totvez yo prova e prova, til subitmen yo vide que noi es in li tot tenebrositá, e circum nos yo vide que li sole ha cadet. Madam Mina ride, e yo torna me e vide la. Ella es ja tot vigil, e con un aspecte tam bon quam ti quande noi intrat li dom del Comto in Carfax. Yo es surprisat e íncert, ma ella es tam lucid e clar que yo oblivia mi timore. Yo accende un foy con li ligne quel noi porta con nos, e ella prepara li manjage durant que yo lassa li cavalles reposar e manjar. De retorn, yo vole auxiliar la con li manjage, ma ella di me que ella ha ja manjat pro que ella havet tam mult fame que ella ne posset atender. It fa me suciar, ma yo di nullcos por que ella ne mey timer. Poy yo da la li pelisses por dormir e comensa li watch, ma quande yo vide la ella ne dormi; ella jace quiet, spectante me con brilliant ocules. Li sam cose evenit denov un o du vezes. Anc yo dormi e in li matine quande yo volet hipnotisar la, ella ne volet dormir. Li sole leva se, plu e plu alt, e finalmen ella dormi, tam pesantmen que ella ne posse avigilar se. Yo deve levar la, e plazzar la in li coche. Ella continua dormir, semblantmen plu san e plu rubi quam antey. It ne plese me. It time me, time! Omnicos fa me timer. Ma yo deve continuar. It es un afere del vive e del morte, o mem plu, e noi ne posse hesitar.

5 novembre, matine. – Lass me esser cert pri omnicos, pro que malgré que tu e yo ha videt strangitás junt, tu vell pensar in prim que yo, Van Helsing, es foll, e que li horrores ha coruptet (corupter = far mal, malad, malin) mi cerebre.

Yer noi viageat li tot die, plu e plu proxim al montes, e intrante un plu savagi e desertet (desertet = con nullcos vivent) land. Hay grandissim cliffes e mult cadent aqua, e natura reye sur omnicos. Madam Mina ancor dormi e dormi, e benque yo havet fame e manjat, yo ne posset avigilar la. Yo comensat timer que li mortal sorcieríe hat cadet sur la, ella qui es coruptet con li baptisme vampiric. “Alor,” yo dit me, “si ella dormit li tot die, anc yo va dormir li tot nocte.” E quam li ultim vez yo inclinat mi cap e dormit. Plu tard denov yo avigilat me con un sentiment de culpabilitá e passat témpor, e trovat Madam Mina dormient, e li sole bass. Ma omnicos hat changeat se: li grimassant montes semblat lontan, e noi esset presc sur li cúlmine (cúlmine = max alt loc) de un scarp (scarp = desfacil a grimpar) coline, e sur li coline esset un castelle quam ti quel Jonathan descrit in su diarium. Subitmen yo exultat (exultar = devenir felicissim) e timet, nam, por bon o por mal, li fine hat aproximat se.

Yo avigilat Madam Mina e denov provat hipnotisar la, ma vé! Null response til tro tard. Poy, ante que li grand tenebrositá venit – nam mem pos li cade del sole li cieles reflectet (reflecter = monstra li image de) li foreat sole sur li nive por un témpor – yo fat li cavalles manjar e preparat un foy, e sedentat Madam Mina, mem plu vigil e charmant quam sempre, sur li pelisses. Yo preparat manjage, ma ella dit que ella ne havet fame e ne volet manjar. Yo ne fortiat la, ma yo self manjat por conservar (conservar = continuar posseder) mi forties. Poy, con timore pri li evenimentes a venir, yo creat un circul circum li sedent Madam Mina, usante pezzes del sacri biscuit. Ella sedet se li tot témpor, tam calm quam un morta, e blancijat plu e plu til que mem li nive ne esset plu pallid, e dit nullcos. Ma quande yo aproximat me ella prendet me, e li povri anim tremet del cap til li pedes.

Yo questionat: “Tu ne vole venir al foy?” nam yo volet confirmar li possibilitá. Ella levat se, ma volente far un passu ella ne posset, e stat quam aflictet.

“Pro quo ne veni?” yo questionat. Ella sucusset li cap, e retornante, sedet se in li sam loc. Poy, vidente me con apert ocules, quam alqui avigilat del dorme, ella dit simplicmen:

“Yo ne posse!” e restat silent. Yo joyat, pro que yo savet que tis queles noi timet ne posset far un tal cose. Benque su córpor esset in dangere per it, su anim esset secur!

Subitmen li cavalles comensat criar, e volet escapar til quande yo quietat les. Sentiente mi manus, ili esset calmat e leccat (leccar = plazzar li lingue sur) mi manus e esset quiet durant quelc témpor. Durant li nocte yo visitat les mult vezes, e chascun vez esset un joya por les. In li frigid hora li foy comensat morir, e quande yo volet replenar it, li nive venit volante e con it un frigid nebul. Mem in li tenebrositá trovat se un cert lúmine, quam sempre sur li nive, e it semblat que li volant nive e guirlandes de nebul prendet li figuras de féminas con long vestimentes. Li cavalles timet, anc yo, e comensat pensar que li nocte e fatiga hat fat me imaginar. It semblat un tric de mi memories del experienties de Jonathan, nam li flocs (floc = micri pezzes) de nive e li nebul comensat circular me, e yo pensat posser vider in li obscuritá ti-ta féminas qui vell har besat le. E li cavalles gemit plu e plu bass, pro terrore quam mannes qui dole, ma ili ne posset trovar li corage por escapar. Yo timet por mi car Madam Mina quande li strangi figuras aproximat se e circulat nos. Yo videt la, ma ella sedet se calm, e subridet a me, e quande yo volet replenar li foy ella prendet me e chuchotat tre bass, quam un voce in un reve:

“No! No! Ne exea. Ci vu es secur!” Yo tornat me a la, e vidente la in li ocules, dit:

“Ma tu? Yo time por te!” e ella ridet, un bass e ínreal rision, diente:

“Timer por me! Pro quo timer por me? Nequi es plu secur in li munde de ellas quam yo,” e durant que yo marvelat pri su paroles, un poc vente fat li foy saltar, e yo videt li rubi cicatre sur su fronte. Tande, vé! Yo savet. Mem sin it yo vell har savet, nam li circulant figuras de nebul e nive aproximat se, ma éxter li santi circul. Tande ellas comensat materialisar (materialisar = devenir fisical) til quande – si Deo ne ha forprendet mi rason – yo videt les in carne, li sam tri féminas queles Jonathan videt in li chambre, quande ellas volet besar su col. Yo conosset li rond (rond = quam un circul) formes, li brilliant dur ocules, li blanc dentes, li rubatri color, li voluptuosi labies. Ellas subridet sempre al povri Madam Mina, e durant que lor rision audiet se tra li silentie del nocte, ellas ligat lor brasses e fat un geste del manu vers la con li dulci voces quam vitre e dit:

“Veni, sestra. Veni a nos. Veni! Veni!” In mi timore yo videt mi povri Madam Mina, e mi cordie saltat quam un flamme con joya, nam oh! Li terrore in su dulci ocules, li repulsion (repulsion = volentie de odiar e fugir), li horror, racontat un historie a mi cordie quel esset plen de esperantie. Deo esse mersiat que ella, ancor, ne esset un de ellas. Yo prendet li un pezze de ligne quel brulat, e un poc sacri biscuit, e eat vers le. Ellas fugit un poc, e ridet con lor bass, horribil rision. Ellas ne posset aproximar se a me, qui esset armat, ni a Madam Mina qui esset inter li circul, quel ni ella posset exear ni ellas intrar. Li cavalles cessat gemir e jacet ínmobil sur li terre; li nive cadet lenimen sur les e ili devenit blanc. Yo savet que li povri besties ne timet plu.

E talmen noi manet til li alba quel intrat tra li nivosi tenebrositá. Yo esset plen de fatiga e terrore, ma quande ti bell sole comensat grimpar sur li horizonte li vive retornat a me. Al advente del alba li horribil figuras fondet (fonder = devenir liquid) in li girant nebul e nive, li guirlandes de obscuritá movet se vers li castelle e desaparit.

Con li alba venit yo tornat me a Madam Mina por hipnotisar la, ma ella jacet in un profund e subit dorme e yo ne posset avigilar la. Yo provat hipnotisar la dormient, ma sin response; e li jorne comensat. Yo ancor time mover. Yo ha accendet li foy e ha videt li cavalles, omnes mort. Hodíe yo have multcos a far ci e yo atende un plu alt sole, nam hay locs a explorar u yo va besonar it.

Yo va infortiar me con li dejuné, poy comensar li terribil tache. Madam Mina dormi ancor; e, mersí a Deo! Ella es calm in su dorme…

Vocabularium

• bride
• conservar
• corupter
• cúlmine
• deserter
• exultar
• floc
• fonder
• leccar
• materialisar
• reflecter
• repulser
• repulsion
• rocca
• roccosi
• rond
• scarp
• virlar
• viv
• zel

Altri paroles

• conservar: conservation, conservativ, conservator, conservatori
• corupter: coruption, coruptiv, coruptibil, íncoruptibil
• cúlmine: culminar, culmination
• deserterː desertor, desertion
• exultarː exultation
• reflecterː reflection, reflectiv, reflector
• repulserː repulsiv
• roccaː rocc-solid
• zelː zelosi, zelot